PRZEDSIĘBIORCA POSIADAJĄCY NIERUCHOMOŚĆ JEST CO DO ZASADY ZOBOWIĄZANY DO PONOSZENIA Z TEGO TYTUŁU CIĘŻARU PODATKOWEGO. NIEJEDNOKROTNIE DOCHODZI DO SYTUACJI, W KTÓREJ PRZEDSIĘBIORCA BĘDĄCY WŁAŚCICIELEM NIERUCHOMOŚCI W POSTACI UŻYTKÓW ROLNYCH OTRZYMUJE DECYZJĘ O USTALENIU WYSOKOŚCI ZOBOWIĄZANIA PODATKOWEGO. OKAZUJE SIĘ, ŻE SAM FAKT POSIADANIA PRZEZ PRZEDSIĘBIORCĘ NIERUCHOMOŚCI NIE ZAWSZE JEST PODSTAWĄ DO USTALENIA OBOWIĄZKU PODATKOWEGO. PRZESŁANKĄ DO NAŁOŻENIA PRZEZ ORGAN ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ PODATKU NIE JEST SAM FAKT POSIADANIA NIERUCHOMOŚCI A DOPIERO JEJ ZAJĘCIE NA PROWADZENIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ, KTÓRE MUSI POLEGAĆ NA FAKTYCZNYM JEJ WYKORZYSTYWANIU W DZIAŁALNOŚCI. OKOLICZNOŚĆ, ŻE NIERUCHOMOŚĆ NIE JEST WYKORZYSTYWANA DO DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ MOŻE STANOWIĆ JEDNĄ Z PRZESŁANEK ODWOŁAWCZYCH OD DECYZJI ADMINISTRACYJNEJ USTALAJĄCEJ OBOWIĄZEK PODATKOWY PRZEDSIĘBIORCY.

Jakie grunty podlegają opodatkowaniu?

W myśl przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku (Dz.U. z 2018r. poz. 1445) o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają między innymi: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Każda z powyżej wymienionych kategorii stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, co oznacza, że właściciel zabudowanej nieruchomości objęty jest obowiązkiem podatkowym obejmującym zarówno grunt jak i posadowiony na nim budynek, co jest konsekwencją charakteru podatku od nieruchomości, należącego do podatków majątkowych, opartych na opodatkowaniu przyrostu posiadanego majątku a nie obrotu czy dochodowości. Ten rodzaj daniny publicznej związany jest z samym faktem posiadania majątku. Z definicji gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynika, że co do zasady są to grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Tak więc podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości niezależnie od tego, czy faktycznie są one wykorzystywane w działalności gospodarczej. Samo ich posiadanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Z przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika natomiast, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub lasy z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Definicja gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej

Przepisy ustawy nie zawierają wyjaśnienia znaczenia „gruntów zajętych na prowadzanie działalności gospodarczej”. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiuje pojęcie „gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej”, czyli co do zasady gruntów będących w posiadaniu przedsiębiorcy. Pojęcie gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej należy interpretować według jego językowego znaczenia tzn. jako grunt faktycznie używany do prowadzenia działalności gospodarczej. Rozwinięcia wykładni językowej można się doszukać w wyroku wydanym w dniu 5 lutego 2007 roku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (w sprawie o sygn. akt: I SA/Wr 1354/06) w myśl którego przez zajęcie gruntów sklasyfikowanych jako użytki rolne na prowadzoną działalność gospodarczą należy także rozumieć podjęcie przez przedsiębiorcę na tych gruntach działań zmierzających do osiągnięcia przychodu, w tym także czynności przygotowawczych np.: polegających na budowie inwestycji przeznaczonej do tej działalności. Wobec powyższego zajęcie gruntów na prowadzenie działalności gospodarczej będzie polegać przede wszystkim na jego faktycznym wykorzystywaniu w ramach prowadzonej działalności.

Odwołanie się od decyzji podatkowej

Jeżeli przedsiębiorca będący właścicielem użytków rolnych znajdzie się w sytuacji otrzymania decyzji ustalającej wymiar podatku od nieruchomości ma możliwość skorzystania z drogi odwoławczej. Co do zasady od każdej decyzji administracyjnej stronie przysługuje prawo odwołania. Przepisy podatkowe dokładnie określają, który organ uznawany jest za wyższą instancję i do którego organu należy odwoływać się do uzyskanej decyzji podatkowej. Jeżeli przedsiębiorca otrzyma decyzję wydaną przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starosty, marszałka województwa to organem wyższego stopnia, do którego należy składać odwołanie jest samorządowe kolegium odwoławcze. Nie można jednak zwlekać z decyzją o skorzystaniu z drogi odwoławczej, albowiem w terminie 14 dni od otrzymania decyzji należy złożyć odwołanie. Aby odwołanie zostało rozpatrzone, zawierać musi określone przepisami prawa elementy. Przede wszystkim przedsiębiorcą będzie zobligowany do precyzyjnego wskazania zarzutów które podnosi przeciwko otrzymanej decyzji. Ponadto należy wskazać istotę oraz zakres żądania, które będzie stanowić przedmiot odwołania.

Podsumowanie

Okazuje się, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę użytków rolnych nie zawsze jest podstawą do nałożenia obowiązku podatkowego. W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dopiero zajęcie gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej a tym faktyczne i rzeczywiste czynności wykonane na gruncie składające się na prowadzenie działalności gospodarczej powodują powstanie obowiązku podatkowego. Przyjmuje się, że żaden podmiot nie ma obowiązku wykonywania działań związanych w prowadzoną działalnością gospodarczą na każdym z posiadanych gruntów. Dopiero rozpoczęcie wykorzystywania gruntu na cele związane z działalnością gospodarczą powoduje, że grunt podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zaznaczyć należy, że każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie oraz w oparciu o konkretny stan faktyczny. Niezmiennie jednak, odwołanie się od decyzji oraz umiejętnie sporządzone odwołanie może uchronić przedsiębiorcę od zapłaty nienależnego podatku.